Formalnie zaczynamy zimę kalendarzową, ale w atmosferze nad większą częścią Europy zachodniej i środkowej w pełni trwa późna jesień - znad ciepłego oceanu szybko napływają kolejne systemy niżowe, rodzące się nad znacznym kontrastem termicznym między Prądem Zatokowym a Labradorskim przy wschodnich wybrzeżach Kanady i szybko wędrujące na wschód, przez Islandię nad Morze Norweskie i nad środkową czy północną część Skandynawii, dalej nad północną część Rosji europejskiej aż po północny Ural. To tylko część otaczającej północną część globu cyrkulacji zachodniej, istotna dla jesienno-zimowych pogód w Europie, bowiem o ile centra niżowe idą około 60 równoleżnika i bardziej na północ, to ich aktywne części sięgają zdecydowanie bardziej na południe, aż po 35-40 południk, okresowo zamieniając się z odnogami podzwrotnikowego wyżu (azorskiego, saharyjskiego).

Przy napływie we wschodniej części zbliżającego się niżu cieplejszych, czasem nawet podzwrotnikowych mas powietrza, płynących przez zachodnią Europę doznajemy kilkudniowego uderzenia ciepłą, przy odchodzeniu niżu przez Skandynawię nad Rosję doznajemy wyraźnego ochłodzenia, zaś przy napływie z czystego kierunku zachodniego płyną masy powietrza polarno-morskiego kształtowane nad wodami środkowej części północnego Atlantyku, mającymi obecnie w pasie 45-55 stopni temperaturę 12-14 stopni. Nawet ochłodzenie nad kontynentem nie powoduje istotnego obniżenia temperatury. Konkludując…

Czytaj więcej